Σεπτέμβριος 1994, Αθήνα.
Μετά από 2 χρόνια στον γιο της στην Αμερική, η γιαγιά μου αποφάσισε ότι είναι είναι καιρός να επιστρέψει.
Την ακριβή ημερομηνία μένει να μάθουμε, όλα τα άλλα τα ξέρουμε. Όσα χρόνια θυμάμαι τη γιαγιά μου, πάντα έλεγε ότι εμείς οι Έλληνες ταξιδεύουμε με Ολυμπιακή Αεροπορία, γιατί είναι δική μας – έλεγε με περηφάνια – είναι ελληνική.
Φεβρουάριος 2015, Αθήνα.
Οι εποχές άλλαξαν, το όραμα ενός ανθρώπου για κάτι μεγάλο εξαφανίστηκε, η Ολυμπιακή αεροπορία έκλεισε, ένας τελευταίος επιβάτης προσπαθεί να φύγει αλλά δεν μπορεί να πάει … πουθενά…